Als de werkgever de arbeidsovereenkomst met een werknemer opzegt, heeft de werknemer maximaal drie maanden tijd om dit aan te vechten bij de kantonrechter. Deze werknemer was daar te laat mee.
Een vrouw werkt als onderzoeker bij een universitair medisch centrum, met een arbeidsovereenkomst voor de duur van haar promotietraject. Einddatum is 30 september 2018. Door haar conflictgedrag, arbeidsethos en gebrek aan productiviteit besluit de werkgever het promotietraject te beëindigen, per 1 januari 2018. De vrouw stelt de werkgever aansprakelijk voor de schade die zij hierdoor lijdt, en legt dat voor aan de kantonrechter van de rechtbank Gelderland.
Gedwarsboomd
Het ‘ontslag’ vindt zij niet terecht. Het promotietraject is ten onrechte bekort, de werkgever heeft nagelaten een opleidings- en begeleidingsplan op te stellen, ze heeft ook geen promotor en mentor toegewezen gekregen, en ze heeft onvoldoende begeleiding gehad. Zo is haar academische carrière gedwarsboomd.
Vervaltermijnen
Dat klinkt overtuigend maar toch haalt de vrouw bakzeil. In het arbeidsrecht gelden vervaltermijnen, en die zijn hier overschreden. Rechtszaken die gaan over het einde van de arbeidsovereenkomst, starten met een verzoekschrift (in plaats van een dagvaarding). Een dergelijk verzoekschrift moet in dit geval binnen maximaal drie maanden na de dag van beëindiging van de arbeidsovereenkomst bij de kantonrechter worden ingediend. De vrouw was daarmee veel te laat.
Verzoekschrift
Kan zij alsnog bij dagvaarding een vordering jegens de werkgever instellen? Duidelijk is dat de aanstelling van de vrouw als onderzoeker voortijdig is geëindigd, en daardoor eindigde ook de arbeidsovereenkomst, negen maanden eerder dan beoogd. Dit voortijdige einde moet volgens de kantonrechter worden geduid als een opzegging – geen ontslag dus. Dat blijkt uit gesprekken tussen de werkgever en de werknemer over het moeizame promotietraject en over het gedrag van de vrouw. Deze opzegging had de vrouw kunnen aanvechten via een verzoekschriftprocedure. Dan had de kantonrechter de opzegging kunnen vernietigen of haar een billijke vergoeding kunnen toekennen. Maar dat deed zij niet binnen de geldende termijnen en die termijnen kunnen niet worden omzeild door (buiten de termijnen om) een vordering op grond van wanprestatie of onrechtmatige daad in te stellen. En er was geen sprake van een zuivere wanprestatie of onrechtmatige daad los van de het voortijdige einde van de aanstelling en arbeidsovereenkomst.
Redelijkheid en billijkheid
De vrouw beroept zich ook op de redelijkheid en billijkheid, maar ook dat gaat niet op. De kantonrechter ziet niet in waarom het vasthouden aan de vervaltermijn naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. De vrouw is bijgestaan door een advocaat. Diens kennis en kunde over welke juridische procedures naar aanleiding van het einde van de arbeidsovereenkomst mogelijk waren, zijn ook aan de vrouw toe te schrijven. De vrouw wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar vorderingen. Zij moet wel de proceskosten betalen, € 3.391,00.