Je kon haar tegenkomen met haar stralende lach en lange blonde haren op de markten van Kleve en Xanten. Altijd vriendelijk en bereid om een fraaie bos bij elkaar te zoeken voor een speciale gelegenheid. Alles wat bloeit heeft ze achtergelaten. Nu kweekt ze hooguit stijlbloempjes in haar juridische verhandelingen.
Interview door Berry Kessels
Manon Wormhoudt verruilde de bloemenvelden voor de collegebanken in Nijmegen. Inmiddels is ze afgestudeerd. Op haar tiende verhuisde ze vanuit Eerbeek naar Duitsland. Net over de grens, in Emmerich, waar ze al vroeg in het familiebedrijf ging werken. ‘Ik heb zelf van kleins af aan in de bloemen gewerkt: in de winkel, in de groothandel die we ook hebben en op de markt.’ Het bedrijf levert aan tankstations en supermarkten in de buurt.
‘Als je advocaat wil worden, dan word je dat’
Eigenlijk lag het voor de hand dat ze in Emmerich haar toekomst zou vinden. Het liep anders. ‘Toen ik klein was, wilden mijn vriendinnen kapster worden. Ik niet.’ Zij droomde van de advocatuur. Via het mbo in Doetinchem kwam ze op de HAN in Nijmegen terecht waar ze rechten ging studeren. Daarna had ze nog een pre master nodig voor ze een master rechten kon doen aan de Radboud Universiteit. Een echte doorzetter dus. Met steun van haar moeder. ‘Als je advocaat wil worden, dan word je dat’, zei haar moeder al tegen haar toen ze nog klein was. En ze kreeg het voor elkaar. Op het hbo zat ze geboeid te luisteren tijdens de colleges ondernemingsrecht en dat werd ook haar specialisatie.
Naast haar studie bleef ze werken in de bloemen. Dat kon, want ze ging niet op kamers hoewel ze al haar opleidingen in Nederland volgde. ‘Toen ik op het hbo in Nijmegen begon, was er geen kamer te vinden’, zegt ze. ‘In 2020 was ik juist heel blij dat ik thuis woonde. In de coronatijd waren alle colleges online. Gelukkig kende ik al klasgenoten en had ik een vriendinnengroep opgebouwd.’
In 2022 verslapte de greep van het virus. Maar dat was geen reden voor Manon Wormhoudt om spoorslags naar Nijmegen te verhuizen. ‘Een studievereniging trok me niet. Ik ben nooit echt een student geweest. Wonen op een vieze kamer en met veertien man een badkamer delen – echt niet.’ Haar ontspanning zoekt ze bij vriendinnen met wie ze uitgebreid gaat borrelen.
Bij De Kempenaer Advocaten houdt ze zich behalve met Ondernemingsrecht ook bezig met de German Desk die zich richt op Nederlandse bedrijven die in Duitsland zakendoen, en andersom. Niet vreemd met haar prima beheersing van het Duits. ‘Wij doen zaken naar Nederlands recht met Duitse cliënten of Duitse wederpartijen. De German Desk is leuk maar ook pittig. Je moet alles weten van internationale verdragen.’
Thuis in Duits
Ze is inmiddels beëdigd als advocaat en leert in de komende drie jaar de fijne kneepjes van het vak. Alle gelegenheid om zich te verdiepen in de kennis die ze nodig heeft om haar klanten goed te kunnen helpen. De Kempenaer vond ze via een studiegenoot die stageliep bij het kantoor. ‘Zij heeft een leuke tijd gehad. Ik heb een open sollicitatie gestuurd en mocht op gesprek komen. Het was heel leuk en ik voelde meteen een klik. Twee uur later kreeg ik de baan aangeboden.’
Terug naar Nederland
Ze woont nog in Emmerich, maar de afstand is geen probleem. Ze brengt steeds meer tijd door bij haar vriend in de Gelderse hoofdstad. Haar werk, haar opleidingen, haar vriendenkring, haar lief – alles is Nederlands. ‘Duitsers zijn in het begin wat terughoudender, iets gereserveerder. In de winkel komen ze pas los als ze je een paar keer hebt gezien. Ik heb altijd gezegd dat ik niet in Duitsland wil blijven wonen. Dus dat zal nog wel gaan veranderen.’ Ze lacht haar stralende lach.
