Een drankenleverancier en een voormalig horecaondernemer hebben een conflict over een sponsorovereenkomst. In deze overeenkomst staat dat de horecaondernemer sponsorbedragen ontvangt van de leverancier in ruil voor exclusieve drankafname. Als de horecaondernemer stopt met zijn bedrijf wil de leverancier de sponsorbedragen terug.
De BV van de horecaondernemer is echter ook opgehouden te bestaan. Daarom vraagt de drankenleverancier het sponsorbedrag terug van de ondernemer persoonlijk. Volgens de kantonrechter van de rechtbank Zeeland-West-Brabant is dat terecht en moet de ondernemer het bedrag persoonlijk terug betalen.
Sponsorovereenkomst
In de overeenkomst staat dat de drankenleverancier jaarlijks € 5.000 sponsort en daarnaast eenmalig € 25.000. Daartegenover verplicht de ondernemer zich om gedurende vijf jaar exclusief drank bij de leverancier af te nemen. Indien die afname voortijdig stopt, bepaalt de overeenkomst dat de sponsorbedragen naar rato moeten worden terugbetaald.
Opgeheven
De horecaonderneming komt niet goed van de grond. De afname van drank vindt daardoor helemaal niet plaats. De leverancier vordert daarop terugbetaling van de sponsorbedragen. Omdat de vennootschap van de ondernemer inmiddels is opgeheven, richt de leverancier zich rechtstreeks tot de ondernemer zelf.
Privé
De ondernemer verweert zich door te stellen dat hij de overeenkomst uitsluitend namens zijn vennootschap heeft gesloten en nooit de bedoeling heeft gehad om zich persoonlijk te binden. Hij stelt daarom niet privé aansprakelijk te zijn. De kantonrechter volgt dit betoog niet. In de schriftelijke overeenkomst staat expliciet vermeld dat de ondernemer tekent ‘handelende voor zowel genoemde BV als voor zich in privé’. Ook de gebruikte termen ‘partij(en)’ en ‘hoofdelijk’ maken volgens de rechter duidelijk dat de ondernemer naast de vennootschap zelf partij is bij de overeenkomst. De handtekening (‘mede namens genoemde partijen’) onder het document bevestigt dat.
Intentie
Dat de ondernemer naar eigen zeggen nooit de intentie heeft gehad om zich in privé te binden, verandert daar niets aan. De kantonrechter wijst op de zogenoemde wils-vertrouwensleer: wanneer de verklaring van een partij onder de omstandigheden redelijkerwijs zo mag worden opgevat, is die partij eraan gebonden, ook als de innerlijke wil anders luidt. Gezien de ervaring van de ondernemer in de horeca en het feit dat hij al eerder een overeenkomst sloot met deze leverancier, mag worden verwacht dat hij de gevolgen van zijn handelen begrijpt. De kantonrechter concludeert daarom dat de ondernemer persoonlijk aansprakelijk is voor terugbetaling van de sponsorbedragen.