Simone studeert rechten, liep stage bij de rechtbank en werkte daar een tijdje. Sinds kort werkt ze naast haar masteropleiding bij De Kempenaer op het secretariaat. Zo kan ze alvast de advocatuur verkennen, al weet ze nog niet of ze wel die kant op wil. Ze heeft namelijk een grote passie voor reizen en heeft nog wel wat landen op haar lijst staan.
Interview door Berry Kessels
Als klein meisje kreeg Simone van Vliet een metalen koffertje met make-upspullen. ‘Mijn advocatenkoffertje noemde ik dat’, zegt ze nu. Het beeld zette zich vast in haar hoofd en hielp haar om te focussen op het einddoel bij haar kronkelende weg door de onderwijsinstellingen tot aan de universiteit toe. ‘Vanaf groep 6 moest ik naar het speciaal onderwijs. Uit mijn IQ-test kwam dat ik blijkbaar heel dom was.’ Ze zegt het onverstoorbaar en zonder een spoortje ironie.
Reizen of recht?
Het heeft haar niet tegengehouden. ‘Ik kwam op een heel leuke school waar ik wel vrienden had.’ Na de speciale basisschool ging ze naar het vmbo. Op de open dagen van het mbo twijfelde ze tussen hospitality en de opleiding tot juridisch administratief medewerker. ‘Reizen of recht’, zegt ze. ‘De juridische opleiding was het helemaal.’ Ze ging stagelopen bij de rechtbank en stoomde door naar het hbo. Inmiddels doet ze een masteropleiding rechten aan de universiteit in Utrecht. Haar lange mars door de instituties is bijna afgerond.
Vanaf haar vijftiende werkte ze veel in een supermarkt. Vaak in het weekend want dat leverde extra geld op. Na haar stage bij de rechtbank was ze elke zomer te vinden tussen de schappen met eten en drinken. Recent heeft ze dat werk opgegeven om zich op haar studie en wat daarna komt te concentreren. Standvastig zet ze haar koers uit. Ze werkt bij De Kempenaer in de secretariële ondersteuning. ‘Ik heb het kantoor leren kennen via een speeddate evenement van de overkoepelende organisatie van rechtswinkels. Ik zag deze vacature op de website, heb gesolliciteerd en ben aangenomen.’
‘Als ik ergens heen wil, ga ik gewoon’
In de zomer van 2026 studeert ze af. De zekerheid dat haar toekomst de advocatuur is, wankelt. ‘De ene dag wil ik het wel, de andere niet. Mijn specialisatie is privaatrecht maar ik weet niet of ik de hele dag op kantoor wil zitten. Misschien wil ik wel meer doen met reizen. Ik zie mezelf wel als stewardess voor een jaar of tien.’ In 2021 kreeg ze de smaak van reizen te pakken. Ze ging naar Zambia om Engelse les te geven aan jonge kinderen. Maar corona gooide roet in het eten en ze deed zes weken lang karweitjes aan en om de school. Buiten werktijden bekeek ze het land.
Waarom ze hiervoor koos? ‘Als ik ergens heen wil, ga ik gewoon. Daarom ben ik altijd bij mijn moeder blijven wonen en niet op kamers gegaan. Ik geef het geld liever uit aan reizen.’Ze laat een landkaartje zien op haar telefoon. Een groot deel van Europa en aanliggende gebieden zijn gearceerd. ‘Sinds Zambia ben ik in 28 landen geweest. Onder andere Egypte, Israël en Jordanië. De eerste helft van dit jaar heb ik in Praag gestudeerd en van daaruit rondgereisd in het land en de buurlanden: Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Slowakije, Bosnië, Servië, Kroatië…’. Ze reist meestal in haar eentje en vermaakt zich prima. ‘Ik kan goed alleen zijn. Reizen vind ik heerlijk. In de coronatijd dacht ik: als ik toch ergens opgesloten moet zitten, dan overal liever dan in Nederland.’
